Update on Chronic Disease Management: มิติทางการพยาบาล
โครงการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้งานวิจัยและวิชาการร่วมกับแหล่งฝึก
ระหว่างวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี และกลุ่มการพยาบาล โรงพยาบาลพระปกเกล้า
ครั้งที่ ๘ วันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๕ เวลา ๑๓:๓๐-๑๖:๐๐ น.
ณ ห้องประชุมอเนกประสงค์ วิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี
เรื่อง Update on Chronic Disease Management: มิติทางการพยาบาล
วิทยากร คุณศักดิ์นรินทร์ หลิมเจริญ พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ โรงพยาบาลเขาคิชกูฏ จังหวัดจันทบุรี
ผู้เข้าร่วมประชุม จากวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี จำนวน ๒๘ คน
จากโรงพยาบาลพระปกเกล้า ๒ คน
รวมผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมด ๓๐ คน
สรุปสาระการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
สรุปประเด็นสำคัญจากการนำเสนอของคุณศักดิ์นรินทร์ หลิมเจริญ
โรคเรื้อรัง หมายถึงโรคที่มีการเปลี่ยนแปลงช้า ๆ เป็นเวลานาน (WHO, 2549) ส่วนภาวะเรื้อรัง หมายถึงปัญหาสุขภาพที่ต้องการจัดการอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน
ภาวะป่วยเรื้อรัง (chronic illness) หมายถึงภาวะใด ๆ ที่ต้องอาศัยกิจกรรมและการตอบสนองต่อเนื่องจากผู้ป่วย ผู้ดูแลและระบบบริการทางการแพทย์ ที่มีความครอบคลุมทั้งทางกาย จิตใจ อารมณ์ สังคม และ จิตวิญญาณ
องค์ประกอบหลักของการดูแลภาวะเรื้อรัง (Chronic Care Model) มี ๖ องค์ประกอบ ดังนี้
๑. การสนับสนุนการจัดการตนเอง (self-management support) คือ การสร้างความตระหนักและความสามารถในการดูแลรักษาตนเองของผู้ป่วย โดยให้ผู้ป่วยเป็นผู้ตั้งเป้าหมายการรักษา เข้าใจอุปสรรคและข้อจำกัดของตนเอง รวมทั้งสามารถประเมินสภาวะสุขภาพของตนเองได้ว่า สามารถจัดการเองได้หรือต้องไปพบแพทย์
การสนับสนุนการจัดการตนเอง ให้ความสำคัญกับบทบาทของผู้ป่วยในการจัดการสุขภาพของตนเอง โดยใช้วิธีการสนับสนุนการจัดการดูแลตนเองที่มีประสิทธิผลประกอบด้วย การประเมินตนเอง การตั้งเป้าหมาย การวางแผนปฏิบัติตัว การแก้ปัญหา และการตรวจสอบตามนัดอย่างต่อเนื่อง
ปัจจัยสนับสนุนการจัดการตนเอง ได้แก่ แรงจูงใจที่จะดูแลตนเอง ความรู้ความเข้าใจในโรคของตนเอง ทักษะในการดำเนินชีวิตอยู่กับโรคเรื้อรัง ได้รับการสนับสนุนในการจัดการอุปสรรค และความมั่นใจที่จะดูแล
ส่วนปัจจัยที่เป็นอุปสรรคต่อการจัดการตนเอง ได้แก่ ภาระในครอบครัว ข้อจำกัดด้านสุขภาพ การให้ความรู้แบบทางเดียว และการขาดความมั่นใจ สำหรับเครื่องมือที่ช่วยในการจัดการตนเอง ได้แก่ การให้คำปรึกษา และการให้ผู้ป่วยสอนกันเอง
๒. ระบบสารสนเทศทางคลินิก (clinical information systems) มีความสำคัญในการช่วยจัดการข้อมูล ทำให้วางแผนการดูแลรักษาได้เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย
๓. การออกแบบระบบการให้บริการ (delivery system design) ประกอบด้วยหลักการ ๓ ประการคือ team based approach, case management, planned care service
๔. ระบบสนับสนุนการตัดสินใจ (decision support) เป็นวิธีช่วยสนับสนุนให้แพทย์และทีมรักษาพยาบาลใช้ความรู้ที่ทันสมัยในการตัดสินใจให้การรักษาผู้ป่วย สิ่งสำคัญของระบบนี้คือ การอธิบายให้ผู้ป่วยทราบเกี่ยวกับแนวทางการดูแลรักษาเพื่อให้มีส่วนร่วมและจัดการตนเอง การจัดทำ management protocol/ care pathway เพื่อบอกถึงขั้นตอนและรายละเอียดวิธีการปฏิบัติในการดูแลรักษา
๕. นโยบายขององค์กรสุขภาพ (health care organization) ควรเป็นนโยบายที่ส่งเสริมวัฒนธรรม ระบบและกลไกที่สนับสนุนการดูแลรักษาที่มีคุณภาพและมาตรฐาน ผู้บริหารเป็นผู้นำและสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงสู่บริการเชิงรุก นำและสนับสนุนการพัฒนาทุกระดับอย่างเป็นรูปธรรม ใช้วิธีการที่มีประสิทธิผลเพื่อมุ่งเปลี่ยนแปลงระบบอย่างเป็นรูปธรรม ส่งเสริมการจัดการกับปัญหาและข้อผิดพลาดอย่างเป็นระบบ สนับสนุนให้ทีมบริการมีความพร้อมในการบริการเชิงรุก และสนับสนุนสิ่งจูงใจ/ค่าตอบแทนเพื่อการดูแลรักษาที่มีคุณภาพ
๖. การเชื่อมต่อกับชุมชน (community resources) เพื่อแสวงหาทรัพยากรและสนับสนุนในชุมชนให้สนองตอบความจำเป็นของผู้ป่วย ส่งเสริมพลังอำนาจให้ชุมชนดูแลตนเองได้
บทบาทของพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง
พยาบาลเป็นผู้มีความสามารถในการปฏิสัมพันธ์เชิงสร้างสรรค์และเป็นประโยชน์แก่ผู้ป่วยได้มาก จึงมีความสำคัญในการนำรูปแบบการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังโดยมีผู้ป่วยเป็นศูนย์กลางมาใช้ ทั้งนี้บทบาทของพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ต้องการให้เกิดผลลัพธ์ที่มุ่งหวัง ๕ ด้าน คือ ด้านสุขภาพ การทำหน้าที่ การเปลี่ยนแปลง ต้นทุนในการดูแล และความพึงพอใจ
สรุปประเด็นสำคัญในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- พยาบาลผู้จัดการรายกรณี (nurse case manager) เป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงทางคลินิก ทำให้เกิดความต่อเนื่องในการดูแล ให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดและเหมาะสมกับความต้องการของผู้ป่วยแต่ละราย เช่น เมื่อพบว่าผู้ป่วยเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ไม่ใช่ปรับยาเพียงอย่างเดียวแต่ต้องประเมินว่าเกิดจากอะไรและแก้ไขให้เหมาะสมกับวิถีชีวิตและทรัพยากรที่มีอยู่
- การดำเนินการของพยาบาลผู้จัดการรายกรณีจะทำอย่างไร ขึ้นอยู่กับบริบทของแต่ละโรงพยาบาล บางแห่งให้แพทย์ตรวจก่อน แล้วพยาบาลผู้จัดการรายกรณีจึงเข้าไปสัมภาษณ์เชิงลึกเพื่อประเมิน Target organ damage ภายในระยะเวลาอันสั้น ถ้าพบความผิดปกติก็จะกลับไปคุยกับแพทย์ ดังนั้นสัมพันธภาพที่ดีต่อกันระหว่างแพทย์และพยาบาลผู้จัดการรายกรณีจึงเป็นสิ่งสำคัญ
- พยาบาลผู้จัดการรายกรณีนอกจากจะต้องมีความรู้ความสามารถแล้ว การมีความกระตือรือร้น ทำงานแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ ก็เป็นสิ่งสำคัญอีกประการหนึ่ง
- เป้าหมายสุดท้ายของการดูแลผู้ป่วยเบาหวาน และความดันโลหิตสูงคือ ผู้ป่วยปฏิบัติตัวได้ถูกต้องควบคุมน้ำตาลและความดันโลหิตได้
- ผู้ป่วยบางคนต้องการจัดยาด้วยตนเอง แต่จัดยาผิด พยาบาลผู้จัดการรายกรณีต้องเข้าไปดูแลให้เขา จัดยาได้ถูกต้อง ดังนั้นในการถามเพื่อประเมินว่ารู้หรือยัง รู้แค่ไหน อยากรู้อะไรเพิ่ม เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องดำเนินการ โดยการถามแล้วให้ผู้ป่วยพูด เพื่อการมีความเข้าใจความเป็นปัจเจกบุคคลของผู้ป่วยอย่างแท้จริง
- พยาบาลผู้จัดการรายกรณีควรร่วมมือกันสร้างนวตกรรมของทีม เช่น เบาหวานในจังหวัดจันทบุรี ควรควบคุมอย่างไร เป็นต้น เมื่อมีเวทีนำเสนอผลงานวิชาการให้เข้าร่วมนำเสนอทุกครั้ง จะทำให้เห็นผลงานเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนขึ้น
แนวทางการนำผลการประชุมไปใช้จากการประชุมครั้งนี้
๑. ในการเรียนการสอนเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ควรนำแนวทาง Chronic Care Model มาสอนนักศึกษา และเน้นเรื่องการประเมินโดยถามให้ผู้ป่วยพูด เพื่อให้สามารถดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังได้เหมาะสม กับวิถีชีวิตของผู้ป่วยแต่ละรายต่อไป
๒. วิทยาลัยและพยาบาลผู้จัดการรายกรณีควรมีการศึกษาวิจัยร่วมกันเพื่อค้นหาแนวทางในการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพสำหรับจังหวัดจันทบุรีต่อไป
อาจารย์รัชชนก สิทธิเวช
ผู้บันทึกการประชุม
หัวใจสำคัญของการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังคือ adherence to therapy ประกอบด้วย adherence to medicine และ adherence to liefstyle modification
จากประสบการณ์การการเยี่ยมบ้านผู้ป่วยโรคเรื้อรัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยหลอดเลือดในสมอง เบาหวาน สุราเรื้อรัง พบว่าผู้ป่วยมีความเครียดในระดับสูง และมีภาวะซึมเศร้า และพบว่าในรายดังกล่าวมักมีปัญหาสัมพันธภาพระหว่างผู้ป่วยและครอบครัว ความเครียดระดับสูงและความซึมเศร้าที่ไม่ได้รับการแก้ไขจะส่งผลกระทบต่อโรคเรื้อรังของผู้ป่วย การเยี่ยมบ้านผู้ป่วยโรคเรื้อรังจึงไม่ควรมองข้ามการประเมินปัญหาในมิติจิตใจ จิตวิญญาณ ของผู้ป่วยและผู้ดูแล ตลอดจนข้อมูลสัมพันธภาพระหว่างผู้ป่วยและครอบครัว