ประวัติการสร้างซุ้มพระวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี
หลายๆท่านเมื่อผ่านประตูทางเข้าวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรีมา จะเห็นซุ้มพระตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่มีหลายท่านต้องการทราบประวัติจึงขออนุญาตเล่าประวัติการก่อสร้างดังนี้ เนื่องด้วยนายทองใหญ่ วัฒนศาสตร์ ซึ่งในช่วงนั้น(พ.ศ.2540)เป็นหัวหน้าชั้นนักศึกษาพยาบาลศาสตร์(ต่อเนื่อง)ชั้นปีที่ 2 รุ่นที่ 7มีความคิดว่าต้องการจะสร้างสิ่งที่เป็นที่ระลึกของรุ่นให้แก่ทางวิทยาลัยและเมื่อพิจารณาแล้วเห็นว่าทางวิทยาลัยยังไม่มีซุ้มพระเพื่อเป็นที่เคารพสำหรับบุคลากรภายในวิทยาลัยจึงได้ปรึกษากับเพื่อนๆ ในชั้นเรียนซึ่งทุกคนเห็นดีด้วย จึงนำเรื่องไปปรึกษาอาจารย์ประจำชั้นคืออาจารย์ทิพวรรณ ลิ้มประไพพงษ์และอาจารย์อำพร เก็จวลีวรรณ ซึ่งท่านทั้งสองก็เห็นดีด้วยจึงเสนอเรื่องไปยังท่านผู้อำนวยการซึ่งขณะนั้นได้แก่อาจารย์เปรมปรีย์ อรรฆยจินดา ท่านเห็นดีด้วย จึงคิดวิธีที่จะหาปัจจัยมาใช้ในการก่อสร้างโดยในตอนแรกคิดว่าจะมีการทอดผ้าป่าสามัคคีเพื่อจะได้นำปัจจัยมาสร้างจึงได้ไปปรึกษาท่านพระอาจารย์ฟัก สันติธัมโม ท่านบอกว่าถ้าทอดผ้าป่าแล้วคนไม่ตั้งใจทำจริงก็จะไม่ได้ประโยชน์ จึงเปลี่ยนวิธีใหม่มาเป็นการขอบริจาคเงินจากผู้ที่มีจิตใจกุศลจริง ซึ่งก็ได้เงินบริจาคจากนักศึกษา คณาจารย์ เจ้าหน้าที่ ศิษย์เก่า และผู้ที่มีใจบุญทั้งหลายร่วมด้วยช่วยกันโดยมีคณะนักศึกษาพยาบาลศาสตร์(ต่อเนื่อง)ชั้นปีที่ 2 รุ่นที่ 7 เป็นผู้ประสานงานซึ่งอีกท่านหนึ่งที่ต้องกล่าวถึงคือพี่แฉล้ม โชติวรรณ (พี่แหล้ม) ของน้องๆ ช่วยเป็นแม่งานอีกแรง สำหรับองค์พระที่ประดิษย์ฐานอยู่ชื่อว่าพระพุทธสุโขโพธิ์ทอง ซึ่งได้อันเชิญมาจากวัดอ่างศิลา จังหวัดชลบุรี โดยพี่แหล้มเป็นผู้ประสานให้ พวกเรา(นักศึกษาต่อเนื่องชาย) ก็ได้เดินทางไปอันเชิญมา ซึ่งค่าใช้จ่ายในการสร้างซุ้มพระครั้งนี้ที่ได้รับบริจาคมาประมาณ 440,000 บาท และมีพิธีทำบุญเมื่อเดือนมกราคม ปี พ.ศ. 2540 ซึ่งเป็นช่วงที่นักศึกษาพยาบาลศาสตร์(ต่อเนื่อง)ชั้นปีที่ 2 รุ่นที่ 7 สำเร็จการศึกษา และได้มีการย้ายมาที่ใหม่ซึ่งไม่ไกลจากบริเวณเดิมเนื่องจากมีการก่อสร้างอาคารเรียน 6 ชั้น และแล้วเสร็จ เมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2553 ซึ่งเป็นวันครบรอบการก่อตั้งวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ครบรอบ 45 ปี โดยนิมนต์พระอาจารย์ตุ๊กแก จากวัดคมบางมาทำพิธีโดยมีอาจารย์ดลใจ จองพานิช ท่านผู้อำนวยการวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี คณาจารย์ และเจ้าหน้าที่ร่วมในพิธี ขอบุญกุศลในการก่อสร้างซุ้มพระในครั้งนี้จงช่วยดลบันดาลให้ทุกๆท่านประสบกับความสำเร็จและโชคดีตลอดไป
อาจารย์พยาบาลสังกัด ภาควิชาการพยาบาลอนามัยชุมชน
ที่จริงก็ไหว้พระที่ซุ้มทุกวัน แต่ไม่เคยทราบเลยว่าที่มาที่ไปในการก่อสร้างเป็นอย่างไรค่ะ นับเป็นเกร็ดความรู้ที่นักศึกษาควรทราบอย่างยิ่ง ขอบคุณลุงใหญ่ใจดีนะคะ ถ้ามีเกร็ดประวัติอะไรเกี่ยวกับวิทยาลัยอีก ก็มาบอกต่อกันนะคะ
เพิ่งรู้เหมือนกันครับ ความรู้แบบนี้นอกจากเป็นประโยชน์แก่นักศึกษาแล้วนั้น ยังเป็นประโยชน์ให้แก่บุคคลต่างๆ ที่ได้เข้ามาอ่านหรือได้รับฟังจากผู้อื่นอีกด้วย ขอบคุณครับลุงใหญ่
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน
ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ
ประวัติสั้นจังค่ะลุงใหญ่ แล้วต้นตะเคียนล่ะค่ะ
เขียนยาวๆ แล้วเดี๋ยวอ่านจะเบื่อเสียก่อน สำหรับประวัติต้นตะเคียนรออีกหน่อยนะจ๊ะต้องหาข้อมูลก่อน
นานๆ แวะมาที่ เป็น น.ศ.พ. รุ่น 32 เด็กรุ่นสองร้อยปีสองพัน ไม่รู้พี่ทองใหญ่ ( ลุง ) จะจำกันได้ไหม พี่เข้า 3/2 หนูเข้า 1/4 มันนานมาก เข้าเรียนพร้อมกัน พี่จบมาก่อน ได้เห็นการก่อสร้างตั้งแต่เริ่มนเสร็จ สมัยนั้น เรียกพี่ทองใหญ่ ป้าแฉล้ม พี่จู จำได้แค่นี้ค่ะ ขมักเขม้นกับการควบคุมการก่อสร้าง จนสำเร็จ เป็นที่นับถือของน้องๆค่ะ จนวันนี้ผ่านมา 10 กว่าปีแล้ว ยังคงจำได้ดีค่ะ
จำได้ซิจ๊ะเพราะเป็นรุ่นประวัติศาสตร์
ข้อมูลละเอียดเลยทีเดียว บทความดีดีอย่างนี้ เขียนให้อ่านอีกเยอะ ๆ นะขอรับ ขุดให้หมดในวิทยาลัยเลย อิอิ เราจะตามรอยกัน เอ๊ะยังไง…
ขอบคุณสำหรับบทความขอรับ !! ^O^
พี่งจารู้เหมือนกัลนึกว่าสร้างมาพร้อมกะวิทลัย
ป่าวสร้างพร้อมวิทยาลัยค่ะ สร้างเมื่อลุงใหญ่อยู่ปี 4 ปลายๆ ส่วนเราอยู่ปี2 ปลายๆ นานแล้วนะคะนี่
ลุงใหญ่คะ ศาลที่หอเก่ายังอยู่เหมือนเดิมมั้ยคะ
ศาลที่หอเก่ายังอยู่เหมือนเดิมยังเป็นที่เคารพสักการะสำหรับนักศึกษาพยาบาลอยู่ โดยเฉพาะกิจกรรมเถาว์พวกพี่ๆ จะพาน้องๆ ไปไหว้ศาลเพื่อขอพรด้วยจ๊ะ(คิดถึงความหลังครั้งก่อนเนอะ)
ค่ะนึกถึงสมัยยังเป็นเด็กๆค่ะ เวลาผ่านไปแป๊บเดียว จบมาสิบปี โห ใครจะเชื่อเนี่ย จริงมั้ยลุง
จริงๆด้วยจ๊ะเวลาผ่านไปๆ
วอ เปลี่ยนไปเยอะ ภูมิใจ ในฐานะศิษย์เก่า
ว่างๆ ก็แวะมาเที่ยวบ้างนะครับ
เด็กรุ่น32อีกคน โชคดีจังที่มาเจอข้อมูลนี้เหมือนได้ระลึกความหลังเก่าเลย อย่างนี้ลุงใหญ่มีweb ของวอ ที่พอจะเป็นที่สื่อสารระหว่างพี่น้องเราไหมค่ะช่วยบอกด้วยจะได้บอกต่อกันไปเพราะตอนนี้พี่เพื่อนบางคนคงอยู่กระจายกันไปทั่วแล้วมั้ง ถ้าไม่มีลุงใหญ่ช่วยจัดทำหน่อยนะคะ แล้วบอกหนูด้วยนะ
ครับวันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ ถ้ามีโกศอย่าลืมแวะมาเที่ยวบ้างนะจ๊ะ